Kosala – भालचंद्र नेमाडे

Kosala – भालचंद्र नेमाडे

प्रकाशन वर्ष – 1963

"मी एकटाच आहे, पण माझ्यासारखा कोणीच नाही."

                                                    – पांडुरंग सांगवीकर

कोसला म्हणजे 'बंदिस्ती' – जी घरात, समाजात, शिक्षणात आणि अगदी स्वतःच्या विचारांतही आहे. हा एक अंतर्मुख प्रवास आहे – स्वतःची ओळख शोधण्याचा आणि ती सापडत नसल्यामुळे होणाऱ्या अस्वस्थतेचा.

‘कोसला’ वाचताना वाटतं, आपण कोणाच्या डायरीत डोकावत आहोत – पण ही डायरी कोणाचीतरी नाही, तर आपलीच आहे. कितीदा तरी पांडुरंग सांगवीकरचे विचार, त्याची चिडचिड, त्याची उपहासगर्भ शैली – सगळं आपल्या आयुष्यातून वाहून गेल्यासारखं वाटतं.

पांडुरंग सांगवीकर – एक ग्रामीण भागातून आलेला तरुण, पुण्याच्या कॉलेजमध्ये शिक्षण घेतोय. तिथे त्याला आधुनिक शिक्षण, सामाजिक वर्ग, आणि नातेसंबंध यांचा विसंवाद जाणवतो. त्याचं बालपण, त्याच्या मैत्रीचा अनुभव (विशेषतः सुरेश), त्याची बंडखोरी, प्रेमभंग, आणि कॉलेजमधील एकरूपतेविरुद्धची चिड – ही सगळी एक आत्मकथनात्मक स्वरूपात समोर येते.

---

✍️ लेखनशैली आणि भाषा

नेमाडेंची भाषा साधी आहे, पण ती भावनांनी ओतप्रोत आहे. कोसला ही आत्मकथनाच्या ढंगाने लिहिलेली कादंबरी असून, यातील प्रत्येक निरीक्षणात कटाक्ष आहे.

भाषेतील उपहास, वैचारिक तिरकसपणा, आणि 'माझं कुणाशीच जमत नाही' हा सूर – यामुळे पुस्तक एकदम खास आणि वैयक्तिक वाटतं.

---

💭 वाचताना काय वाटतं?

कोसला वाचताना अनेक वेळा असं वाटतं – "ही गोष्ट माझीच आहे!"

त्या वाचनात एक प्रकारचं मौन आहे, आणि ते मौन आपल्याला विचार करायला भाग पाडतं.

हा प्रवास कुठेही थरारक नाही – पण तो अत्यंत खोलवर जातो.

"मी स्वतःला शोधतोय की स्वतःपासून पळतोय – याचं उत्तरच सापडत नाही."

---

📚 कोणासाठी आहे ही कादंबरी?

• आत्मपरीक्षण करणाऱ्या वाचकांसाठी

• जे सामाजिक चौकटींना प्रश्न विचारतात

• आणि जे मौनाच्या भाषेत लिहिलेली चरित्रं वाचू इच्छितात

---

"कोसला" हे पुस्तक नव्हे – ती एक आयुष्यातील अनुत्तरित प्रश्नांची चव चाखण्याची अनुभवयात्रा आहे.

ती एकदा नाही, प्रत्येक वळणावर नव्यानं वाचली जाते.

---

 .